-
1 czapka
- ki; -ki; dat sg -ce; gen pl; -ek; fhat; ( z daszkiem) cap* * *f.Gen.pl. -ek ( nakrycie głowy) cap, hat; czapka z daszkiem peaked cap; czapka baseballowa baseball cap; czapka sukienna (zwł. szkocka) bonnet; czapka błazeńska coxcomb, fool's cap; ośla czapka dunce cap; czapka niewidka invisibility cap; czapka frygijska hist. Phrygian cap, cap of liberty; czapki z głów hats off ( na czyjąś cześć to sb); na złodzieju czapka gore if the cap fits... (wear it).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > czapka
См. также в других словарях:
czapka — ż III, CMs. czapkapce; lm D. czapkapek «nakrycie głowy bez ronda, często z daszkiem» Barania, futrzana, sukienna czapka. Czapka z nausznikami. Włożyć, zdjąć czapkę. Ukłonić się czapką. ∆ Czapka niewidka «w bajkach: czapka czyniąca człowieka… … Słownik języka polskiego
rogatywka — ż III, CMs. rogatywkawce; lm D. rogatywkawek 1. «polska wojskowa czapka z daszkiem i kwadratowym denkiem» Polowa, reprezentacyjna rogatywka. 2. «sukienna czapka męska z kwadratowym denkiem, bez daszka, obszyta barankiem, często ozdobiona piórem… … Słownik języka polskiego
krakuska — ż III, CMs. krakuskasce; lm D. krakuskasek «czerwona, sukienna męska czapka rogatywka bez daszka, obszyta barankiem, zwykle z piórkiem, noszona dawniej przez wieśniaków krakowskich i krakusów żołnierzy; później każda rogatywka obszyta futrem» … Słownik języka polskiego
